واکنش مرتدین سکولاریست کردستان نسبت به جریان های مخالف خود در مسئله تبلیغات
کاتب : ابوسلیمان هورامی
به صورت سر فصل می توان به چندین مورد اشاره کرد که بهترین آن ها از این قرارند:
۱- پیروی مطلق از «تئوری توطئه»
بدین معنی که هر جریان مخالف خود را نوعی توطئه طلبی و دسیسه چینی علیه خود پنداشته و آن را ساخته و پرداخته ی دشمنان خود می دانند اما در تبلیغات شان نمی گویند «دشمنان حزب ما» بلکه در کمال مردم فریبی کلمه ی «دشمنان ملت کرد» را به کار می برند.
۲- تمام اندیشه ها و برنامه های مخالف خود را توطئه و دسیسه چینی دولت مرکزی و به خصوص اطلاعات آن کشور معرفی می کنند. هم چنان که خود عامل دست خارجی های صهیو صلیبی کافر یا حتی دول همجوار بوده اند.
۳- دشمن سازی و بر چسب زنی بدین معنی به اطرافیان می نگرند که ببینند مردم آن جلسه از چه چیزی بیشتر دوری می کنند. اگر از بسیجی جماعت دوری می کنند می گویند فلانی بسیجی و اطلاعاتی است، اگر طرف صوفی باشد، می گویند فلانی وهابی است. اگر طرفشان اخوانی باشد می گویند فلانی تندرو رادیکال است و… مکر شیطان هر چند که ضعیف است اما در عین تنوع آن اگر عقیده ی صحیح بر فهم سلف صالح در برابرش نایستد خیلی جاها کارساز است.
۴- روشنفکران و اصلاحگران را با فحش و ناسزا گویی قلم به دستان مزدور یا حتی کاسبان مذهب و دین فروشان مدرن می نامندشان که معمولاً این طبقه که فاش کننده ی حیله ها و چشم بندهای آنان به شمار می روند از دشمنان شماره یک مرتدین به حساب آمده اند.
۵- تحمیل جو آمیخته با ترس و وحشت و خود سانسوری بر مردم. امری که به کرات از جانب مرتدین در اشکال مختلفش تکرار شده و مردم با گوشت و پوست و استخوان خود آن را لمس کرده اند.
۶- و… .
تمامی این سیاه بازی ها و غوغا سالاری ها به امید این است که به هدف عمده و اساسی خود برسند و آن این که:
« مردم و به خصوص نسل جوان و جویای حقیقت را نسبت به بیدادگران حقیقی آنان بدبین نموده و نگذارند به جریانات عقیدتی و فرهنگی مغایر با برنامه ها و طرح های توهمی شان بپیوندند یا دست کم آن ها را خنثی گردانند. و این بستگی دارد به چیزی که اربابان شان از آن ها می خواهند».
ولله الحمد والمنه
و الله اكبر
ابوسلیمان هورامی